beyler sözlüğe ibret alınması gereken bir

günaydın sevgilim diye başlayıp, yeni bir hayatın tüm başlangıcını yapan yeni bir sabaha uzun bir günaydın mesajı yazmıştı bana... hemen ardına aradı. konuştuk... ağladık her zamanki gibi, ama bu sefer gerçekten mutluyduk biz. çünkü biz biz olduk... o gün sadece 2 kere konuştuk. akşdıbına uyudum hemen, yorulmuştum o gün... sabah olmuştu, telefonla uyandırdı, yine aynı sabaha uyanmıştım. yine aşırı mutluydum. bir şeyler ters gidiyordu, hayatım boyu ilk defa bu kadar mutlu olmuştum ben... o günün akşamı da o erken uyudu... o gün de 2 kez konuştuk ikisinde de ağlamıştık deliler gibi... nasıl oldu bilmiyorum, o sıralar feysbuk revaşta olduğundan herkes yapardı... çocuk aklı işte. şimdiki aklım olsa, değil feysbukta ilişki yapmak, feysbuk kullanmam lan ? feysbuk neymiş dıbına koyim ? mark ananı avradını gibiyim senin... o mu attı ? ben mi attım ? hatırlamıyorum... ama ilişki durumumuz vardı. gören annesine söylemiş... anesi karşı çıktı tabii. huur karı demiyorum tabii, ama olmadı işte o hareketi. yaz gülünü her şeyiyle ayırmıştı benden... numarasını değiştirdi, feysbukunu kapattırdı, tüm arkadaşlarını tembihledi, yanımda olan arkadaşlarımı bilirdi... herkes olaydan haberdardı. yaz gülüne hiç bir şekilde ulaşamadım. annem ve teyzemin feysbuku aklıma defalarca gelmişti... ama annemin bir lafı vardı; Yaz gülüyle ne yaparsan yap, ama arkadaşlığınızı asla bozma... eğer bozarsan benim için bitersin... onu evladı kadar seviyordu... ama olmadı anne, diyemedim böyle böyle diye... 1 hafta geçti, ben depresyon stayla takılırken odamda, annem geldi, ben ağlıyordum... anlamıştı. sana yapma demiştim dimi ? dedi... anne dedim... sus işareti yaptı çıktı odamdan. anne dedim bir bilsen... herkes karşı mıydı lan ? herkes mi ? peki o ? o ne yapıyordu lan ? ne düşünüyordu olum ? nasıldı o ? keyfi yerinde miydi ?