beyler sözlüğe ibret alınması gereken bir

sabah oldu, yine aynı yerde, kendi parmaklarımızla kazıyarak yaptığımız bodrum odasında, o hücrede ceydaylayız... yanıma yattı. ve bu sefer cümleyi kurdum, tenini istiyorum ceyda dedim... gözlerimin içine baktı, o kadar samimi davranıyorum ki, sanki kırk yıllık karımmış gibi... bu sefer kendini teslim etmişti... bi çırpıda dudaklarıma yapıştı, üstümü çıkardı, kendi soyundu ve bir anda o büyük göğüslerini gözümün önüne sermişti... bana kendini sunuyordu resmen. benden hiç bir hamle beklemeden her şeyi kendi yapabiliyordu. eşşorfmanın üstünden sıvazladı malafatı, buraları kısa geçiyorum, çekiniyorum çünkü... o gün yiyişmenin ötesine gitmedik, ve ben anladım ki, bi gib yapacağı yok... yiyişicek sadece. o tiplerdendi... hani vardır ya ? standart yiyişen, daha öteye gidemeyen kızlar... onlardandı. ne yazık ki sandığım kadar abaza, sandığım kadar huur değilmiş kanımdan olan kevaşe. yaz gülünü bir hafta görmek istemiyordum. ya bu işi halledecektim, ya da halledecektim. 2 gün sonra konuşurken ceydayla, bir anda celallendim, dedim ya ? agresif adamımdır... sağım solum bir olmaz. gibtir git lan. dedim buna durduk yere. bana göndermeyecektin sanırım onu hayatım ? dedi... hee sana göndercektim ? ne oldu la ? dedim. gidiyorum dedi... gelmemek üzere. ve beyler... o gün gitti ceyda. öcümü alamadım ya la ? alamadım öcümü... o gün bitmişti ceyda...