sürtünmekten bıktım sizce artık vermeli miyim

kahvaltı bittikten sonra bi an önce gitsin istiyodum. gitsin ve bitsin. çıkayım su sivilcesi yeni patlamış ergen tribimden. televizyonu açar mısın? dedi. kalktım, açtım. farklı koltuklarda oturuyoduk. bilerek oturmadım yanına, soğuk durdum. sanki daha 4-5 saat önce altında inleyen ben değilmişim gibi. * neyse..

ne alakaysa az uyuduğum zamanlar hep kendimi pis hissederim. kalktım duşa girdim. kapıyı da kitledim yine gelmesin, çelmesin aklımı diye. çıktığımda bi garipti. o duygu dolu adam gitmiş, yerine 20 yıllık memur ve beyaz atletli kocam gelmişti. ben yokmuşum gibi davranıyodu. bişey mi oldu? dedim. anlamıştım aslında n`olduğunu. benim duşta olmamı fırsat bilip bilgisayarımı kurcalamıştı. kaç adam tanıdın böyle? dedi. başımdan aşağı kaynar sular inmişti o an. özel dosyalarımı karıştırmış, hatıra olarak sakladığım log, görsel vs.. ne varsa görmemesi gereken görmüştü. düşündüğün gibi değil, makarasınaydı onlar derken hepten batırdım. kendimi aklamaya öyle odaklanmışım ki çemkiremedim bile. ne hakla benim bilgisayarımı karıştırdın diyemedim. gelmedi aklıma. artık sıfırdım gözünde. yatak arkadaşıydım. dostları arasında böbürlenerek taşak çevireceği, ondan bilmem kaç yaş büyük olgun hatundum. nefret ettim kendimden, yaptıklarımdan, yaşanmışlıklarımdan..