beyler sözlüğe ibret alınması gereken bir

gözlerim kısık bir şekilde, belli etmeden kapıyı kesiyorum... birden kapı açıldı, ve o uzun sarı saçları, yeşil gözleri ve endamıyla kapıyı yaz gülü açtı beyler... evi annemden o teslim almış. annemle sözleşmişler akşamdan. bana kahvaltı hazırlamaya gelmiş annem yarın işi olduğunu söyleyince böyle bir karar almışlar... hiç çaktırmadan uyumaya devam ettim, geldi odamı kurcaladı biraz... baya baya karıştırıyordu. donlarıma el attı, güldü müldü kapattı. baya çekinmiştim... birden geldi yatağın yanına diz üstü eğildi... yanaklarımı okşadıktan sonra, yanağıma bir buse kondurdu... bende artık vakti geldi dedim... yavaşca sızlayarak uyanır gibi oldum... günaydın dedi... günaydın dedim hiç bir şey olmamış gibi, her sabah onunla aynı yatakta uyanıyormuşuz gibi. hâlbu ki, o olmasaydı, şu an o yatakta çatır çatır öz kuzenimi, kanımdan olan kuzenimi gibiyor olucaktım... azgın huuryu! yaz gülü kurtarmıştı resmen beni... bana dedi ki; sen uyanana kadar ben kahvaltıyı hazırlıyım, çağırınca gel ama hee. yaptı... kafamı salladım, gülümsedim... içim huzur dolmuştu beyler... ilk defa bu kadar yakındım ona. bu beni o kadar çok heyecanlandırmıştı ki... anlatamam size. kokusu o kadar derinden geliyordu ki... gözleri, bakışı.