beyler sözlüğe ibret alınması gereken bir

ceydayla buluşma kararı aldık, annemler evden çıktığında bize gelecekti. onu evin alt sokağından alıcaktım annemler çıktığında, o da evden arkadaşlarıyla buluşmak için çıkmıştı, buluşacaktı da, ama buluşmadan 1 saat önce benim yanımda olacaktı... artık hiç fütursuzca, acımasızca gibeceğime inandırmıştım kendimi. onu gibip, babasına kendi elimle, al bu benden aldıklarının karşılığı bektaş! al bak bu senin eserin bektaş! deyip zütürecektim... bunu istiyordum çünkü, o muallaknin de canı yanmalıydı. maddi durumumuzu cidden bilmiyordu. annem anlamış olmalı ki hareketlerimden, evden baya geç çıktı, ben de gitmesini söyledim, tabii hatun tribe bindi... ben de çektim gibtiri, ama biliyordum kevaşe gibe gibe dönecekti... beyler o gün, annem çıkarken beni uyandıracaktı... ve bana o gün bir süpriz yaptı yaz gülü. dedim ki; iyi ki anlamışsın anne! iyi ki! yaz gülüymüş kapıyı çalan. ben de giblemeden uyumaya devam ettim... annem birileriyle konuştu, ev sana emanet oğlum da dedi çıktı... tırsmaya başlamıştım. ceyda olmasın bu gelen ? dedim içimden... annemin kapıyı kapatmasıyla çaktırmadan kapıdan bakmam bir oldu... kimseyi göremeyince yattım, ses de gelmedi. bir dakika sonra mutfağın karıştırıldığını duydum... nereden geliyordu bu ses ? neydi bu ses beyler ? kafamı çok kurcalamaya başlamıştı. meraktan çatlayacaktım o bir dakika içinde...