beyler sözlüğe ibret alınması gereken bir

bekleyin ve görün... yaz gülünün taşınacak olması içime dert olmuştu. sinirlerim daha da bir alt üst olmuştu. önceki geçe bektaşın yaptığı binlik aklıma gelmişti, sinirlenmiştim, bu gece de bu... ilk defa bu kadar fazla sinirleniyordum... neler oluyordu amk ? terslikler dizisi başlamış mıydı ? başlamıştı bence... ama ben geçer diye her nefes aldığımda bir terslik daha olacaktı... bundan habersizdim. bu derdimi anlatacak kimsem yoktu. yaz gülüne anlatamazdım... anneme anlatamazdım, anlatırdım, dinlerdi ama anlatmak istememiştim. teyzem o sıralar bizde kalmıyordu... feyste dolanırken bizim bektaş'ın küçük huursunun durum güncellediğini gördüm. mesaj attım... nasılsın ? (nasıl olduğunsan sanane ulan ? sanane yarraaaam ? ilk defa gördün kızı nerdeyse, kuzenin işte. sanane ?) -hiç yazmayacaksın sandım iyiyim sen ? * +iyi, napıyorsun ? hiç oturuyorum... konuşma böyle giderken ben ona yaz gülünü anlattım beyler. kimseye anlatamadığım o gülümü, yaz gülümü anlattım... (bu arada, o küçük huurnun adı da ceyda olsun.) ceyda baya içerlemişti. dışardan bin gibi bir görüntüm vardı çünkü, ki biraz öyleydim de o zamanlar...