bu sıradan bir hikaye degil beyler

kucakladım, kanepeye yatırdım. üzerine bir şeyler örtüp,
bizimkinin tekerlekli sandalyesine oturdum. bi sigara yaktım.
çocuk uykusunda bile embesil gibi görünüyor,
lan dedim oğlumsan bile kafam trilyonken mi yapmışım ben seni.
aldım çocuğu zütürdüm yatağıma yatırdım.
üstümü başımı çıkardım, yanına yatacaktım ki
dedim 'bu günlük bu kadar romantizm yeter.'
kanepeye uzandım.
anası olacak huuryu bulmaya karar verdim.
ama nasıl bulacaktım?
bulsam ne diyecektim?
oğlun mu, oğlumuz mu?
gibeyim onu da öğrenmek lazımdı dna testi falan filan.
bi bu ekgibti dıbına koyım.
gerçi sıkılmaya başlamıştım,
hareketli ve eğlenceli olan her şey sıkıcılaşmaya başlamıştı.
bi hareket geldi yaşantıma diye düşündüm en son.
sonra uyumuşum.