ateist bile değilim

Tanrıya inanmaya ihtiyacım yok.

Evet. Tanrı gibi üstün bir gücün benim için pek bir anlamı yok.

Bunun birkaç sebebi var.

ilk olarak insan ile tanrı arasındaki ilişki:

insanla yaratanı arasındaki ilişki değerli veya kutsal olarak kabul edilerbilir. Tanrı hayat verdiği insanı sever ve korur. insan da tanrıya minnet duyar. Zor zamanlarında ondan yardım ister, mutlu olduğu zamanda ona şükreder. Korktuğunda ona sığınır, ondan yardım ister. Pişman olduğu bir şey yaptığı zaman ondan af diler, bir şans daha ister. Yani insan her ne kadar tanrıya saygı duyup ona şükretse de genelde yaptığı tanrıdan bir şeyler istemektir. Çoğu zaman direk olarak kendisi, bazen de dolaylı yoldan yine kendisi için bir şeyler ister.

Tanrı da bu istekleri karşılıksız bırakmaz. Onları korur, affeder ve onlara yardım eder. Onlara toplumsal ve iç huzuru sağlayacak, aynı zamanda kendi varlığını sürekli olarak insanlara hatırlatacak kurallar gönderir.

Tanrısız din ve dinsiz tanrı kavamlarının da varolduğunu biliyorum ama her ne kadar istisnalar olsa da hemen hemen bütün inançların aşağı yukarı bu şekilde kurulu olduğunu söylersem sanırım pek saçmalamam.

Benim bunlara ihtiyacım yok. Ben zorda kaldığımda böyle bir güçten yardım istemiyorum. Aynı şekilde mutlu olduğum zaman yine şükretmek istemiyorum. Yine bir hata yaptığım zaman affedilmek için fizik ötesi bir varlıktan af dilemiyorum.

Çünkü ben bencil değilim.