beyler bu panpanız acılı hikayesini anlatacak

neyse devam ediyorum. lan bir insan yaptığı her işten mi pişman olur. lan boşluğa düştüm. denize mesaj atıyorum cevap vermiyor. arıyorum açmıyor. kevsere mesaj atmaya yüzüm yok zaten kankalar. ne yapsam ne yapsam derken aklıma bir şey geldi diyeceğim ama hiçbir gibim gelmiyordu aklıma. sessiz sedasız iki ay mesaj bekledim. * lan neyse iki ay sonunda hangisi mesaj attı desem sevinirsiniz. deniz mi kevser mi. lan deniz mesaj attı. dediğine göre telefonunu bir süre kullanamamış. beyler denizle eskisi gibi olamayacağımı düşünüyordum. ama eşşek gibi de seviyorum anasını gibiyim. lan neyse güzelce tekrar konuşmaya başladık. deniz işte kevserle niye ayrıldın falan dedi. hep kestirip attım. öyle yapmak zorundaydım. yani direk seni seviyordum o yüzden diyemedim. diyemezdim beyler o züt yoktu o aralar bende. kız işte bayağı bayağı anladığım kadarıyla beni arkadaş sanmaya başlamıştı beyler. bu durumdan o kadar rahatsız olmaya başlamıştım ki. ama diyemiyordum da işte. neyse beyler piknikti yemekti bir şeyler falan düzenledik. lan bayağı yakınlaşmaya başladık. yine arıyordu. kendi mesaj falan atıyordu ama artık arkadaşça düşünüyordu ve bana ne diye hitap etti beyler inanamazsın. kız bana panpa dedi dıbına koyuyum. lan panpa diyince bir moralim bozuldu. gözlerinin içine baktım. anlamıştır herhalde. ne düşündüğümü. çünkü beyler unutmayın. gözler kalbin aynasıdır.

http://www.youtube.com/watch?v=IwBr97R0pQQ