1. 1.
    +4
    Dokuma gibiyim artık. Gülmeyi Özdilek'te bıraktım, coşkuyu Kipa'da, aşkı Çağlayan Lisesi'nde. Dokuma Fabrikası kadar yorgun, Nur Pastanesi kadar yıkık, ismet inönü Parkı kadar belalı, Pamukkale yazahanesi kadar vedalara alışık, Cumartesi Pazarı kadar kalabalık, Evren Büfe kadar cefakar... Dokuma gibiyim yani, uzaktan ışıl ışıl ama aslında yorgun ve her şeye rağmen Özgürlük Mahallesi gibi dimdik ayakta...
    ···
   tümünü göster