1. 26.
    +1 -4
    Ama heyacandan kalbim duracak gibiydi, gibim yine taş gibi olmuş, belki bu akşam hayatımın golünü atabilirdim. Cepten Pelini aradım akşam Dersaneden çıkış saatini sordum ve onu almaya geleceğimi söyledim. Akşamı zor ettim, çeşitli hayaller kurup baldızıma sahip olmayı düşündüm. Saat 17:30 gibi Dersanenin önündeydim. Baldızım yanında kendi gibi çıtı pıtı bir kızla geldi, arabaya bindiler. Kısa bir tanışma faslından sonra isminin Hacer olduğunu öğrendim. Baldızım daha önce bana Hacerden bahsetmişti, sırdaşım en yakın arkadaşım diye. “Enişte, Hacer de bizimle kalacak bu gece!” deyince, başımdan aşağı kaynar sular döküldü, içimden (Bu da nerden çıktı şimdi, bir çuval inciri berbat ettin baldız) diye düşünürken, benim betim benzim atmış, suratım yerlerde idi. Baldızım, “Hayırdır enişte, yoksa Hacerin bizimle kalmasında bir sorun mu var?” dediğinde, kendime gelip, “Yoo, kalsın ne sorun olacak ki?” diyebildim. Baldızım o anda bir kahkaha attı ve “Şaka yaptım enişte, gerçekten kalacaktı da annesi izin vermedi!” dedi. Biraz olsun rahatladım ve kendi kendime (Bu kız benimle oynuyor mu acaba?) diye düşünmeden edemedim. Hacerin evi bizim evin istikametindeydi, onu evlerine bırakıp, baldızımla bizim eve geldik. Eşimi cepten aradım, Boluya varmışlar, ben de amcasına telfonda geçmiş olsun dedim, kapattım.
    ···
   tümünü göster