olum napıyosun dedim

eve girdik evşinle baktık mustafa yok. polise mi haber versek falan diyo evşin koskoca adam dıbına koyim ne polisi. bekle allah bekle gelmiyo adam. ikimizde telaşlıyız. evşinin annesi aradı bi ara vardın mı diye telefon çalınca yüreğimiz hopladı amk dedik ölüm haberi geldi çocuğun. bir iki gün boyunca evşinle devriyeye çıktık resmen bütün istanbulu gezdik mustafayı bulamıyoruz. çıldırıcam amk yok adam. evşinle de sosyal hayatımız sıfıra indi biz de konuşmamaya başladık. geceden sabaha kadar laptoplara gömülüyoruz uyuyoruz bi kaç saat sonra mustafayı aramaya çıkıyoruz. üç günümüz böyle geçti sonra bi telefon geldi. evşin açtı telefonu mustafa dedi şaşkın tabi. nerdesin falan diye sordu hoparlöre aldı dinliyorum ben de. ıspartadayım beni merak etmeyin dedi. hay dıbına koyim ne işin var ıspartada. senin kimsen yok ıspartada haritada yerini gösteremezsin dıbına koyim. burda bi işim var ben iyiyim dedi. e parayı nerden buldun cevap yok. ne zaman geliceksin cevap yok. nerde kalıyosun cevap yok. sonra dıt dıt dıt dıt. telefon kapandı.