1. 1851.
    0
    yarım saate kadar zeyneple, zafer plazanın önünde buluşmuştuk, çok heyecanlıydı...

    önem verirdi alış-veriş işlerine bense hiç sevmezdim.. odaklanamıyordum çünkü hiç bi işe o sıralar...

    nilüfer mahvetmişti beni... ama biliyordum buda başlangıçtı..

    alış-verişimiz ise tam gaz devam ediyordu, bi sürü de tartışıyorduk, sürekli kıskançlık yapıyordum, aldıgı her şeyi açık buluyordum...

    bu arada aniden bi soru sordu.. ;

    z:ee askım amcanlarda naptın bakiim?

    bir süre cevap vermemiştim, daha dogrusu verememiştim, bana aşkım diyordu ama ben hak etmiyordum o terimi...

    b:iyiydi bebeğim nasıl olsun aynı.. özlemişler beni.

    z:pek havan yok yine, kafa dağıt diye gitdin, daha fazla sıkılmışın,

    b:evet zeynep sıkıldım, çünkü seni çok özledim..

    z:bendeeee

    gözlerinin içi gülüyordu..

    bu arada doktora gitmeyi düşünüyordum, yaşadıgım fiziksel sorunlar yüzünden tedavi olmak istiyordum,,

    acaba küçük kıza söylemelimiydim panik atak olduğu mu? hyr söyleyemezdim.. o zaman bana acıyabilirdi...
    ···
   tümünü göster