evli olan bir adamla 2 yıl süren ilişkim

gelince bu ben direk ona doğru yürümeye başladım. artık o sadece benim için bir eski tanıdık olacaktı, daha ötesi olmayacaktı, öyle düşündüm o an. hem burdan ayrılacaktım, mehmeti de unutup gidicektim. küçük bir kalp heyecanı olarak bende kalacaktı. ileri de hatırlayıp"ahahaha, ne salakmışım ya" falan diyecektim diye düşünerek gittim.

hoşgeldiniz mehmet bey dedim gülümseyerek, ya hoşbulduk da acelem var aslında dedi. elinde de bir paket vardı bu arada. bir şey almak için gelmedim, kayseriden kongreden geliyorum da sana da hediye olarak pastırma aldım ye de biraz kilo alırsın belki hem dedi gülerek.

sahi o ara tam 40 kiloya düşmüştüm. artık kemiklerim sayılıyordu. hayatım boyunca asla kilolu bir kız olamadım ben zaten. aksine hep kilo alma sorunum oldu, tiroid bezlerimin hızlı çalışmasından dolayı.

gülümsedim, teşekkür ederim ama ben vejeteryanım dedim.et yiyemiyorum dedim. ya saçmalama, yenmez mi et dedi. gene gülümsedim. ya baksana dedi, yarın akşam ben bir buraya uğrayacağım, çalıyorsun dimi yarın dedi. ağzımdan istemeden evet çıktı. oysa ben o gün, istifamı vermeyi düşünüyordum. tamam, hadi görüşürüz deyip gitti bu. arkasından baktım,asansöre koşuşunu gördüm. elimde paketle bakıyordum ona arkadan. karısına ve varsa çocuğuna gidiyordu. evlerinin ne kadar sıcak ve huzur dolu olduğunu düşündüm bir an. bense onun sadece acıdığı birisiydim bence.elimdeki pakete baktım, birisine ilgi duyan birisi pastırma almazdı ona. tamam yaptığı büyük jest, belki başka kız olsa buna birsürü anlamlar yükler o an ama nedense ben üzülmüştüm sadece. iclalin çalıştığı bara uğrama kararı aldım işten çıkışta. pastırmayı da ona verecektim, kardeşi seviyordu şarküteri ürünlerini.

http://www.youtube.com/wa...6lnLk&feature=related