anlatsam mı anlatmasam mı kadar

yalnız yolcukluklardan her zaman sıkılmışım ve nefret etmişimdir... nedense yalnızken üzerimde her zaman bir ağırlık olur kendimi yorgun hissederim ...

uyumamak icin ve uykumun gitmesi icin arabamın klimasını sonuna kadar actım ve arabanın icini buz gibi yaptım...

normal sartlarda 2 saatte gittiğim yolu 3 saatte ancak alabilmistim asağı yukarı 15 saattir araba kullanmaktaydım...

evime geldim üstümü basımı cıkarıp kendimi banyoya attıktan sonra rahatlamak icin bi bardak viski icip uyumak icin odama gittim...

yastığa basımı koydum...

kendimi bildim bilelil, hayatım boyunca hic bir gece yok ki, yastığa basımı koyduğum andan uyuduğum ana kadar hayal kurmayayım... "

o gece de yine aynı diğer gecelerde olduğu gibi hayal kurarak kafamı koydum yastığa...

kimi zaman iş ile ilgili hayaller kurarım, kimi zaman da onunla ilgili...

o gün onunla ilgili hayal kurdum...

evleniyor çoluk çocuğa karısıyorduk, önce bir kızımız sonra bir oğulumuz oluyordu...

uykuya daldıktan sonra gece saat 4 gibi sanki odanın icerisine bir bomba atılmıscasına öyle bir gürültüyle yatağımdan fırladım...