anlatsam mı anlatmasam mı kadar

bende babam gibi çok kontrolcü bi adamımdır... paranoya derecesinde değil ama çok kuşkucu ve genelde kimseye güvenmeyen bir karakterim vardır...

hayatım boyunca güven konusunda herkesi beynimde katagorize edip kimseye yeterinden daha fazla güvenmemisimdir ki böyle davranmadığım zamanlarda başıma gelen zararlar bunun en büyük kanıtıydı...

anadolunun en büyük sehirlerinden bir tanesinde yasıyordu ciğdem...

orada doğmus büyümüs calıskan bir öğrenci olmak icin sürekli gayret etmis... pek kimsenin etlisini sütlüsüne karısmamıs bi tip...

genelde böyle yetisen insanların üzerinde ki özgüven ekgibliğinin temelde ebeveynlerin çocuk yetistirme tarzlarından kaynaklandığını düşünürüm...

ve bu böyle yetisen insanlar üzerlerinde ki otorite baskısı kalktığı anda saracak kendilerine cok sey ararlar...

genelde bu karakterde olan insanların hata yapma olasılıkları, normal insanlara oranla en az 5 katı kadar fazladır... abartmıyorum

çünkü görmemislerdir hicbirsey,

ne bi starbucks, ne bi disco bar club, gece gezmeleri eğlenceler falan, farkındalıkları vardır elbette ve farkındalıkla beraber gelişen merakları da her zaman içinin bir köşesindedir...

çiğdem de de aynı sey vardı... normal 19 yasında üni. yi kazanıp izmir gibi bi memlekete gelmissin, tamam bi sevgilin var ama uzaklarda arada bir gelir sana hayatının en güzel anlarını yaşatır, sonra her güzel rüya gibi biter uyanırsın

falan filan...