ben bir kere aşık oldum

neyse panpalar kız yaaşmadı. bende tabi bi üzüntü var ister istemez. bizim sınıf okulun tam orta sınıftı. ön bahçenin her yerini görüyordu. bir de 2 kat. mis. yeşim'in arkadaşı sena bizim sınıftan onur ile çıkıyor. sınıfın cam boyunun orda 3-4 karışlık bir beton bölmesi var oraya oturup ayaklarını uzatıp rahatça dışarısını seyredebilirsin. (hatta caps gönderiyorum. onu izlerken bi fotoğrafım var.) bizim arkadaş orda onlara bakardı bende sonradan öğrendim çıktıklarını tabi o zamanlar da bilmiyordum. baktım benim yeşim orda ben artık her teneffüs onu orda izlemeye başlamıştım.

http://imgim.com/camekan.jpg

cam kenarında ayaklarını uzatmış kişi ben, sırada ayaklarını uzatmış kişi onur. camekan ( cam mekan) adını vermiştim oraya onu hep orda izliyordum her teneffüs.

o da beni görüyordu tabi haliyle. ben bi kaç sefer dışarda olan bir şeylerden muhabbet çıkarmaya çalıştım. face'ten yazdım ve öyle ufak tefek çok nadir olan konuşmalarımız başladı, mesaj olarak tabi face'ten. biraz daha sıklaşmaya başladı konuşmalar.

ben bi kaç selam vermeye çalıştım verdim ama o görmedi. bi kaç kez de yüzüne baktım böyle karşılıklı gelirken bakmadı. bende ona mahsus selam verdim selam almadım gibilerinden giderler falan yapıp böyle selam alayım diye uğraştım. daha sonra o selam verdi ben selamanı almamaşım gibi muhabbetler falan çıktı falan muhabbet ilerliyordu yani..

bir gün okul çıkışı. ben yine dışardaki çıkış kapısının ordayım. kapıdan çıktım sağa döndüm ve da dann! o orda çantasını takmış sırtına orda birini bekliyor. o an hala gözümün önünde hiç unutmam. o an aklımdan geçenler:
lan selam versem mi acaba ? yok lan boşver. yok yok ver... yok.. falan filan derken bi iki adım attım yüzüne doğru bakıyorum o sırada hafif kaçırarak.. "iyi akşamlar" deyip hafif kafamı öne eğdim ve o narin, gün ışığı gibi huzur veren sesiyle "iyi akşamlar" deyip gülümsedi. benim kalbin tabi ritimleri bozuldu. ritim kaçırıyo.. bende tabi bi sevinç bi heyecan bi coşku falan işte..