uzun zaman oldu harbiden

dışarı çıkmayalı. bu gün nasıl olduysa halk otobüsündeydim. normalde halk arasına çıkan biri değilimdir. otobüs yarı boştu. önümde bir çift oturuyordu. ben bunlara göz misafiri olurken bir ara kız sevgilisine öyle bir baktı ki içim cız etti amk.

lan dedim ne kadar uzun zaman oldu bana böyle bakan olmayalı. en son lisedeki sevgilim bakmıştı. ondan sonrakiler hep gibkoydu amk.

o kederle sevgililerimi hatırladım. nasıl da binerken halk otobüslerine cam kenarını ona ayırırdım. bunları hatırlayınca cam kenarında oturduğumu farkettim hemen koridor tarafına geçtim. sevgilim yanımda ama küsüz de ona bakmıyormuş gibi düşünüp yarım saat boyunca boş bıraktığım cam kenarına bakmadım lan.

nasıl bir çaresizlik bu.

özet: çok çaresiz hissettim kendimi lan. çok mutsuz ve çok kimsesiz.

sanırım ben çok yalnızım.