15 yaşındayken ilk defa babama tokat attım

her gün onun rüyalarıyla yaşardım .ben her gün pastaneye giderdim o ise hep benim için pastaneden dondurma yerdi dondurmadan sonra benimle konuşurdu o kadar tatlıydi ki gülüşleri hep aklımda olurdu pastanede onun duruşu güzelliğiyle yaşardım ben hayatımın en güzel günleriydi o yıllar ağlayan bir çocukken o kızı gördükten sonra ne babamın deliliği aklıma gelirdi ne sinir krizlerim aklımda gelirdi. hayatımı bu kız sayesinde mutlu oldum. biriktirdiğim paralarla kendime kıyafet alırdım sırf ona karşı kötü görünmemek için kız bana o kadar kibar davranıyodu ki bir duysanız o güzel sesini aşık olmamak mümkün mü benimle okuldaki kızlar hep dalga geçerdi kimse sevmezdi beni annem sevseydi zaten amerikaya gitmezdi babam ise daha beterdi her gün mutlaka tokat atardı bana sarhoşken daha da kötü oluyordu pastaneye giderdim geldiğimde ise çalışarak kazandığım paraları alır cebine atardı giderdi içerdi oysa ben bir geçntim ihtiyaçlarım oluyordu