1. 26.
    -1
    Okul başlamıştı ama ilk gün çok sıcaktı nedense kavurucu derecedeydi. Ben o gün gömlekle gitmiş, kravatımı falan çıkarmıştım. Neden bilmem o hafta hastalıktan gidememiştim, babam okuldan izin almak zorunda kalmıştı. Hastalığım geçince diğer hafta sınıfıma gittim ve içeriye girdim. En ön sırada bir kız oturuyordu, sapsarı saçları masmavi gözleri vardı, ilk defa aşık olmaya başladığımı anlamıştım. Tam bir dalgınlık abidesi olsam da o ilk sırada oturan kızın güzelliği dikkatimi çekmeye yetmişti. Herkes sınıfa yeni gelmişim gibi beni izliyordu, böyle şeylerin şizofreninin ilk belirtileri olduğunu bilmiyordum o zamanlar, gerçi daha sonra anlasam bile bunu kimseye söyleyememiştim. Şimdiki gibi değildim tabi o zamanlar daha karamsardım ve ufacık şeyleri bile kafama takacak kadar hastaydım. Kızın yanına oturduğum gibi ona saatini sordum. O bütün nezaketiyle cevap vermişti. Hayatımda duyduğum en güzel cevaptı diyebilirim. Her şey ama her şey o kadar güzel başlamıştı ki. Sınıftaki herkes bana gülümseyerek bakıyordu. Ne olduğunu anlayamadım garip bir ilgi akımı başlamıştı. Ben ise okulun bitiş saatini bekler gibi sürekli saati soruyordum. Yine de sanki espri yapmışım gibi bana gülümseyerek bakarlardı. Ben ise her gördüğüm arkadaşıma saatin kaç olduğunu; sorar, sorar, sorardım.
    ···
   tümünü göster