anlatsam mı anlatmasam mı kadar

bazen kendi evlerinin telefonundan arar bazen fırsat bulursa annesinin telefonunu araklar arar bu böyle tam 2 sene gitti... o yıl tatilden döndükten sonra babası devremülkü satıp serikten yazlık almıs... yani 2 yıl hiç yüzyüze görüsmedik...

2 yılın sonunda kendi cep telefonunu aldı ve görüsmeler biraz daha sıklastı... günde en az bir kez telefonla konusuyorduk ve bir cok defa da mesajlasıyorduk... zaman gectikce yüzünü bile unutmustum hatırlamaz olmustum...

ciğdem kendi halinde saf temiz sessiz öyle bi köse de duran efendi bi kız... öyle mahsun kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan birisi... yani bana karsı birseyler hissettiği acık ve net ortada... ama ben ona karsı zerre kadar birsey hissetmiyordum...

neden konusup görüsüyordum bilmiyorum ama öyleydi yani...

görüsmelerin sıklasmasına müteakip kanım kaynamaya baslamıstı ciğdeme... 2 yılın sonunda yanına gidip bi kac saatte olsa onu görmeye niyetlenmistim... aramız 4.5 saatlik otobüs mesafesindeydi... illerimiz komsu ama mesafe vardı yani...

neyse otogara gittim bindim otobüse cıktım yola... memleketinin en ünlü yerinde bi yerde bulusup bi yerlere falan gdieceğiz aksdıbına da ben evime döneceğim öyle ayarlamıstık...

indim otobüsten gittim bulusacağımız yere ve aradım .. telefonu kapalı... annesini arıyorum kapalı evlerini arıyorum dıt dıt dıt dıt diyip kapanıyo... elim ayağım bosaldı...