1. 51.
    0
    alabarrak destanı

    küçüktüm ufacıktım
    top oynadım acıktım
    aniden bir şey oldu
    barrağıma güç doldu
    kamışa su yürüdü
    gözümü dam bürüdü
    yaklaştım bir kadına
    nazar ettim ddıbına
    koşarak kaçtı benden
    ben de koştum peşinden
    baktım domalmış durur
    kâseye şaplak vurur
    barrağımı tutarak
    kâseye yaptım atak
    fakat vazgeçti birden
    uzaklaştı fikimden
    benim anlamadığım
    nerede yanıldığım
    i̇stemiyorsa barrak
    ne ister domalarak
    birden çalıştı kafam
    anlasana be adam
    fiki tekrar dikelttim
    köte doğru yönelttim
    ucu bile değmeden
    yine kaçtı önümden
    ne kadar istesem de
    sokamadım kötten de
    fikim elimde kaldım
    düşüncelere daldım
    bu kadın pek acayip
    vermez kendi isteyip
    dam köt fikfikletmiyor
    hiç mi barrak yemiyor
    bari dedim yalasa
    dili fike dolasa
    bu hoş beklenti ile
    tutup fiki elimle
    i̇yce yanaştım ona
    doğrulttum suratına
    fiki yakın görünce
    düştü büyük dehşete
    fırladı kaçtı ordan
    bakakaldım ardından
    soramadım adını
    fikemedim ddıbını
    tutamadım memeden
    yiyemedim lüleden
    o gün bu gün barrağım
    zonklar onu ararım
    fikim her daim kaya
    bakıyor hep semâya
    sanırsın çatlayacak
    paşşaklar patlayacak
    memo artık otuzbir
    çekerek yaşıyacak
    ateşin söndürmezse
    dünyayı domaltacak...
    ···
   tümünü göster