bekaretimi kaybettiğim için pişmanım

ben de çok pişmanım panpa. ilk sevgilimi dayanamadım ve gibtim, halbuki hayatta geri dönüşü olmayan bişey. ona nası güvendim de gibtim hala düşündükçe gözlerim doluyo. şimdiki sevgillerim beni bu yüzden ciddiye almıyo, "bunu nası yaptın, insan insanı giber mi" gibi değişik gözlerle bakıyolar. kız şimdi üniversiteye gitti, ben sevişcek kimse bulamıyorum, kaldım ortada bozulmuş yannanımla.
siz siz olun ben vurdumduymazım felan diyip böyle bişey yapmayın, duyuyorlar. bir gün gelir el olur olan elinize olur beyler

edit: umarım sadece dalga geçmediğimi anlamışsındır amk. burdaki salakların yazdıkları ve toplumun düşündükleri yüzünden kendine güvenini kaybediyosan eğer zavallı gerizekalının tekisin.
edit 2: kızlık zarının biyolojik olarak tek işlevi var, o da anne karnındayken amdan içeri mikrop girmemesi. doğduktan sonra bütün işlevini yitiren bişey için amma tatava yaptınız amk döl beyinleri.