uday hüseyinle geçen anımı anlatıyorum

öncelikle çevreyi betimlemek istiyorum size. aslında beklediğimden daha görgülü bir milletti ıraklılar. fakir oldukları her hallerinden belliydi ama giyim tarzları kadın erkek ilişkileri diğer arap toplumlarına göre daha sıcak görünüyordu. haremlik selamlık yer yoktu neredeyse. tek sıkıntım herkesle ingilizce konuşmaya çalışmaktı. yabancı olduğunuzu anlayınca esnafların hepsi kapalı çarşıdaki turist kazıklayan çakallara dönüşüveriyordu. yine de güzel şehirdi bağdat. taksiye atlayıp çalışacağım televizyonun bulunduğu yere gidiyordum. yol uzundu bağdatın güneyinde kaldığını biliyordum. taksici çatpat ingilizce biliyordu zaten gideceğim yeri söylediğinde çok zorlanmadan anladı ırakın bilinen bir tv kanalında çalışacağım için sevinmiştim.