aşkın sabreymeye vakti vardı

gelmişti arkadaşlarım. bir şey sormadılar. olayı zaten biliyorlardı. tekrar hatırlatıp üzmektense konuyu hiç açmadan. buraya neden geldiğimi bile sormadan oturup muhabbete başladılar. o gece eve giderken güneş yüzünü göstermek üzereydi. eve gittiğimde yatağıma uzanır uzanmaz uyumuştum.

öğlenden sonra mesut'un sesine uyandım. odamda baş ucumdaydı ve öss başvurusu için gitmemiz gerektiğini söylüyordu. başvuru için her ne kadar tehlé'nin lisesine gitmek istemesem de oraya gittik. çünkü mesut'un sevgilisi de aynı lisede okuyordu. çabucak hazırlanıp yola koyulduk. yolda sadece tehlé'yi görmemek için umut ediyordum. neden öyle düşündüğümü anlamıyorum ama onu görmek istemiyordum. onun haklı çıkması benim haksız çıkmamın göstergesi oluyordu. ve sanırım böyle bir durumda haksız çıkmak gururuma dokunuyordu.