arabistan da saklı kalan sır anlatıyorum

ama şakayı fazla uzatamadım çünkü çok özlemiştim binleri...

anladıkları zaman öyle bir sarılmıştık ki birbirimize, 5 dk hiç bırakmamıştık birbirimizi... oturup dertleştik. işleri iyi gidiyormuş... kendilerini toparlamaya çalışmışlar. toparlamışlarda. ama sanki hep bir şeyler ekgibmiş gibi bir halleri vardı. hayatta hiç istedikleri olmamış gibi, hep mutsuz ve yarım kalmışlar gibi, benim gibi bakıyorlardı kısaca...

kuzey, olum bu amk ülkesinden uzaklaşmak gitmek istiyorum. nereye olursa olsun. bak sen ne güzel yaptın giderek. dedi. niye lan dedim amk ülkesinde bir tak yok. en önemlisi siz yoksunuz lan dedim.

ömer, kuzey haklı olum. unutamıyorum bu ülkede bu şehirde her şey bana çocukluğumuzu hatırlatıyor. tekrar eski günlerdeki gibi bir temiz sayfa açmalıyız. dedi.

o zaman anlamıştım ki bu binler benle birlikte arabistan'a gelmek istiyor. çünkü unutamıyorlar amk geçmişi unutmak için her şeyi yaparlar bunlar. farklı ülke unutturmayacağını bile bile gitmek isterler...

olum dedim siz orda yapamazsınız bak aşırı bir baskı içerisindesin...

muallakler aynı anda "bize her yer teksas " dedi amk.

sonra uzun uzun kahkahalar... bütün olaylar aniden gelişti. dönerken yanımda onlar da vardı.