goben breslav

dün akşam hayatımda ilk kez bir hikaye yazmak geldi içimden. yazmaz olaydım. artık incinin gücüne inancım sonsuz ve inciye giren kişi sayısına..

anlattığım hikayeye galiba herkes beddua etmiş. bunu yeni farkediyorum. daha doğrusu çok içten bir beddua ettiğinizi yeni farkediyorum.

herşey sabah uyandığımda başladı. yatağım cama yakın ancak her zaman az açık durur camım, sabah kalktığımda küttt! diye başımı cama vurdum. sonuna kadar açılmış adeta beni öldürmeye çalışıyordu. ah başım falan dedikten sonra tuvalete koştum. tuvalet meğersem ıslakmış ve içeriye çıplak ayaklarla girince ayağım kaydı, kapaklandığım yer klozet oldu. hayatımda en nefret ettiğim şeyi klozeti baya bir elledim ve ağzımla aralarında 1-2 cm kaldı.. yüzümü yıkamak için suyu açtığımda nedense(!) kaynar su geldi hala suratım kıpkırmızı.. dişimi fırçalayacakken tüpü bir sıktım, normalde iki saat sıktığım tüp pıırt ediverdi ve gözümün içine diş macunu girdi.

kendimi adeta son durak filmlerinde hissediyorum. yaşadığım bunlarla sınırlı değil. elim yanık, kafam şişik ve galiba ishal de olmuşum.

hepsini anlarım cezalarını çekiyorum da, balığıma ne demeli? akvaryuma baktığımda bir sağa bir sola savruluyordu. ne kadar enerjik diye düşündüm meğersem hayvancağız sizlere ömür.

gitarımın en altta ki mi teli kopmuş durumda.

televizyonda kablo tv olmasına rağmen bariz şekilde 10-15 tane kanal eksilmiş durumda.

daha yazacak epey şey var. arkadaşlar ben ettim siz etmeyin yahu. yazıktır bu adama. ben bu hikayeyi yazmazdan evvel gayet şanslı ve mutlu bir insandım. ne yaptınız da bunlar oluyor anlamadım gitti. yazıktır ama bu adamada. sizlerden tekrar tekrar özür diliyorum, beni bağışlamanızı umuyorum.