aşk intikam ihanet kuşku hepsi bu hikayedebeyler

gittiğimde kapıda not vardı lan. çok kötü oldum beyler notu görünce. notta aynen bu yazıyodu: ''şapşal, seni senden iyi tanıyorum, bilmem biliyor musun. ve ben bu gün buraya geleceğini biliyordum, o yüzden bu notu yazmak zorunda hissettim kendimi. aşkım, ben annemin yanına gidiyorum, izmire. babam da kabul etti ve sen bunu okurken ben yola çıkmış olacağım. herşey için teşekkürler şapşal seni çok sevdim ben." çok severdim ben şapşal kelimesini beyler, samimi gelirdi hep. notu da ne zaman yazmış, acaba kaç gündür burda, eninde sonunda geleceğimi bildiği için koymuştur bugün koyması imkansız diyorum kendi kendime. sonra dedim ne düşünüyorsun sen dıbına koyim kız gitmiş, mantığını gibtirtme bana. kalktım bir, düşündüm yine, her zamanki gibi, sadece düşünüyordum dıbına koyim. ama o gün bir daha, yüzünce defa, milyonuncu defa nefret ettim lan kendimden. kız okulunu hayatını her şeyini bırakıp izmire gitti lan, benim yüzümden lan . benim yüzümden hayatını gibti lan kız resmen. saatler geçti dıbına koyim, bana bir telefon geldi o açsam mı açmasam mı diye kararsızdım. zaten düşünceliydim, bir de bu bilinmeyen numaraların aramasından nefret ederdim. ama belki gökçedir umuduyla açtım telefonu, bir umut, son bir kez konuşabiliriz belki diye. bu notla iyice artan karanlığın azalması için açtım, bir umut