16 yaşındayken amcam tarafından

babam kesinlikle olmaz hastasın zaten dedi. bende o ufacık kafamla babama bir oyun oynadım. cep telefonumla öz babamı aradım, çaldı.. çaldı.. açan yoktu malesef ama yine de o zamanki aklımla yolda olduğunu düşünüp, geleceğine inandığım için açamadığı gibi bir düşünceye varmıştım ve üvey babamın yanında, öz babamla konuşuyormuş gibi yaptım. nerdesin, ne zaman geleceksin, ah tamam hemen geliyorum.. telefonu kapadım ve üvey babama iş yerine hemen dönmesini söyledim. babamın köşeden şimdi döndüğü yalanını söyledim. üvey babam beni öptü ve o zaman kendisinin gidebileceğini sonuçta babamla karşılaşmaktan rahatsız olduğunu bildiğimi söyledi. bende arabadan indim ve o soğuk kış günü, pek sakin, çevresinde yalnızca birkaç kişinin olduğu parkta babamın geleceğine inanarak beklmeye başladım.