16 yaşındayken amcam tarafından

ailemin ayrılışından bahsetmeliyim öncelikle. ben küçüklüğüme dair pek mutlu olduğum bir anı anımsamıyorum. ama her zaman derdim ki, mutsuz da değildik be anne.. neden ayrılmak zorunda kaldın?

önce babam çalışmayı bırakmıştı. ardından evin maddi zorluklarıyla annem gece gündüz iki işte çalışarak mücadele etmeye. babam iyice kendini bırakmıştı. oysa ben ona hep güvendiğim gibi o zaman hala güveniyordum. bana anlattıkları farklıydı çünkü. hep hayal kurardık beraber. hep yapacaklarını anlatırdı. her zaman kurduğu hayallerde, mutlu bir anne baba ve kızından bahsederdi. o kadar inanmıştım ki babama. o kadar emindim ki hayallerimizi gerçek yapacağına.

arkadaşlar eminim hepiniz için baba figürü önemlidir ancak benim için apayrı bir yeri vardı. benim babam adeta benim süper kahramanım gibiydi. ancak ne yazık ki başıma gelen talihsiz olaydan sonra öğrendim ki, benim süper kahramanım çoktan ölmüş.