venezuela halkını seviyorum çünkü

arada çok fark var panpa. bir kere türk insanında bir "biat" kültürü var. yani cumhuriyet dediğin olay bile bir yenilik getirmemiş. belki şaman inançlarının izlerini silemediğimiz belki de toplum olarak yeterli özgüvene sahip olmadığımız için devamlı liderler yaratıyor ve onlara tapıyoruz.
mesela şu an "ilerici" olarak tanımlanan kesim de atatürk'e tapıyor. yani dediğim gibi, cumhuriyet devrimi türk halkında birşey değiştirmedi. osmanlı'dayken padişaha tapan insanlar atatürk'e tapmaya başladı.
bu "lider putu" oldukça insanlar kendileri birşeyler yapmak yerine lider bekliyorlar. en basitinden bir kahveye git, hangi görüşten olursa olsun oradaki muhabbetleri dinle "yok ki şöyle yumruğunu masaya vuracak adam" cümlesini duyarsın. e amın oğlu sen vursana yumruğunu masaya! ama yok illa birisi gelecek vuracak.
latin amerika'da da önderler var, taa bolivar'dan başlayıp castrolar, che guevera'lar, allendeler vs... ama bu liderleri "halk yaratıyor" yani tepeden bir lider gelip bir şekilde iktidarı ele geçirip halkı dizayn etmiyor. ha bana göre lider yaratmak ve onu takip etmek yine de tehlikelidir ama türkiye'deki durumla arada dağlar kadar fark var.
bir kere türkiye'de yeniliklerin hiç biri halk tabanında olmamış. batı'da rönesans halkın bilinçlenmesiyle okumasıyla olmuşken osmanlı'da yenilikler ordudaki ekgiblikleri gidermek için başladı. batılılaşma orduda başladı. yani halk tabanındaki fikirlerde vs bir yenileşme olmadı. cumhuriyetin böyle bir çabası oldu ama o da sadece "modern türk"ü yaratmak içindi. yine özgür düşünceden yoksun bir şeydi.
uzun lafın kısası; orada liderleri halk yaratır, burada liderler halkı yaratır. bak on yılda türk insanı nasıl değişti. çünkü biz biat ediyoruz.