ambrosia parsley

"bir gün az kalsın ölüyordum. gökyüzü masmavi, hava zehir gibiydi. gazetelerin saçtığı korkunçlukları saymazsak güzel bir gündü.. derken radyoyu açtım.. celine dion, batan gemilere dair şarkılarını söylüyordu. herşey bir anda değişti. sandviç yüklü bir kamyon az kalsın beni eziyordu. mucizevi bir direksıyon kırma hareketi sayesinde hayatta kalmayı başardım.ve şimdi bu hikayeyi anlatabiliyorum... bütün bunlar olup bittikten sonra celine dion hala arabamdaydı..şu korkunç şeyle;titanic le ilgili iniltileriyle beynimi kemiriyordu. hala inanamıyorum.her şey bu şekilde sona erebilirdi.. ölümüm için dehşet film müziği..
yeni bir karar aldım.. eşliğinde ölmek istemeyeceğim hiçbir şarkının arabamın radyosundan içeri sızmasına izin vermeyeceğim.ve bu nefret dolu dünyada kendim için sonuncu olmasını arzu etmeyeceğim hiçbir kitabı okumayacağım, filmi izlemeyeceğim, albümü dinlemeyeceğim. demiş abla

ekşiden çaldım