aşkın sabreymeye vakti vardı

karşı karşıya oturduk. gülçin de hemen onun yanına oturdu. ortamı yumuşatmak için espriler yapmaya çalışıyordum ama onun bakışları hiç humuşamıyordu. sonunda gülçine bir işaret vererek olay yerinden uzaklaştırdım. şimdi baş başaydık. o an sanki sadece ikimiz nefes alabiliyorduk. artık hiç konuşmuyorduk sadece ona bakıyordum. bir süre sonra bakışları yumuşamıştı.

tehlé: ee söyle bakalım neden bu kadar geç kaldın. (çok şaşırmıştım o kadar rahat konuşmuştu ki sessizlik birden kaybolmuştu.)
ben : inan bana sadece bir yanlış anlamaydı. yoksa geç kalma imkanım olabilir mi? hem bu arada çok güzel olduğunu ve sana hergün daha fazla aşık olduğumu söylemem gerekiyor sanırım.
tehlé: sadece güzel olduğum için mi seviyorsun. ya çirkin olsaydım.
ben : böyle bir cevap veremem sana çünkü senin güzelliğinden fazlasıydı beni sana bağlayan. tamam seni tanımıyor olabilirim. ama bu seni sevmeme engel olmaz. güzelliğine gelince. ben seni başkasının gözünden hiç görmedim. balki o kadar abartılacak bir güzelliğin yoktur ama şuan benim gözümde senden güzel bir varlık yok bu hayatta.
tehlé: peki ya benimle sevgili olduktan sonra soğursan. çünkü ben çok şımarık büyütüldüm. dayanamazsın bana. çok efendi sessiz bir çocuksun. beni kaldıramazsın. (ilk defa kendisinin şımarık olduğunu söyleyen bir kız görmüştüm. sanırım gerçekten de en güzel kızı sevmiştim.)
ben: senin benim sevgilim olman bana ömür boyu yetecektir. ondan ötesi hiçtir benim için.