0 dan yükseklere doğru iş yaşamı

o gün geldiğinde çıktım toplantı salonuna. elimdeki dökümanlarla kısa bir sunum yaptım. hepsi sunumu kötüledi acayip derecede eleştiri getirdiler. ama yaptığım sunumun iyi olduğuna emindim. sorular sordular cevap veriyorum kale almıyorlar. bana sana tekrardan bir sunum yapma şansı vereceğiz bu sefer iyi hazırlan dediler. o sıra kulağımda yine we are the champions şarkısı çalıyordu. net bir şekilde sunumu neden beğenmediklerini sordum. abuk sıbık yerlerden dem vuruyorlardı. toplantı bitecekti ve benim tekrar hazırlanmamı istiyorlardı halbuki en iyisi buydu bundan iyisini yapamazdım. o an yaptığım sunumun arkasında duruyorum ve en iyi şekilde sunumumu hazırladım eğer ki kabul görmüyorsa tekrar sunum hazırlamayacağım süreçten çekileceğim dedim. meğerse bekledikleri cevap da buymuş yaptığın işlerin sorumluluğunu alabiliyor musun yoksa erteliyor musun sürekli tarzında bir testmiş. daha sonra garip sorularla devam etti resmen sinir seviyemi ölçüyorlardı ama onlar böyle yaptıkça iyice hırslandım. artık ölmek var o işi almadan çıkmak yoktu. soruları kısa süre içinde hızlı düşünüp cevaplamaya devam ettim. personel alımı, eğitimi, devamlılığı konusunda baya üstüme geldiler. sinirlerim iyice laçka olmuştu zaten. daha sonra dışarı çıkardılar. baya bi kapıda bekledim iyice taşak oğlanına dönmüştüm. içeri tekrar girdiğimde bir mutlu son bekliyordu beni. yanında takıldığım adam tebrik etti direk olayı orada anladım zaten.