0 dan yükseklere doğru iş yaşamı

memlekete döndüğümde yine bayram havası hakimdi evde bi kardeşim sevinmiyordu bilgisayara oturamayacağım diye. ne yaptın ne ettin anlat anlat diye kafamı gibtiler. ama asıl mevzu hala açılmadı. bir an cesaret kaybına uğradım ulan nasıl söyleyeceğim diye düşünmeye başladım. ilk gün konuyu açamadım evdekilere o kadar kendilerini kaptırmışlar ki oğlum okuyor olayına o anlık bozmak istemedim. bir kaç gün bu konuşmaya hazırlandım soruları cevapları her şeyi düşündüm ve babama önemli bir konu olduğunu söyledim. başladık konuşmaya en başta sadece bölmeden beni dinlemesini söyledim. planıma göre en başta ana fikrimi anlatacaktım daha sonra aklında kalan açık kapıları kapatacaktım. konuyu anlattıktan sonra babamın tepkisi okumadan hiçbir şey olamazsın oldu onu kendi silahı ile vurdum sende okumadın ama mükemmel bir babasın ve bizi de elinden gelince rahat yaşatıyorsun bu durumdan mutsuz musun dedim. sen ne iş yapacaksın hayatı bilmiyorsun dedi çocukluğumu anlattım sende biliyorsun baba diye başlayarak. iş hayatı çok değişiktir dedi kurumsal bir şirkette terfi aldığımı ve devdıbını getirseydim daha iyi yerlere geleceğimden bahsettim. daha sonra hayatımla ilgili kendi kararlarımı kendim verirsem daha çok mutlu olacağımı çocukken belki yanlış kararlar vereceğimi ama artık resmin bütününü görebildiğimi anlattım ve senin kararlarınla yaşayıp bir hata yaparsam sıkıştığımda suçlu yine sen olacaksın dedim. artık kabul etmekten başka bir çaresi kalmadı sadece kaydını sildirme belki pişman olursan dönüş şansın olsun dedi.