manisa kavşağında otostop çeken amlılar

içimden dedim ki ananıskiym bu ne iş şimdi. hem içim kıpır kıpır hem de hafiften tırsıyorum, diyorum bu işin sonunda bi gibiş olacak artık. sonra da diyorum yok bu kızın yanında var bi emanet bişey kenara çektirecek arabayı da alıp devam edecek beni kesecek. ondan sonra tekrar diyorum yok ya bariz akhisar'da bi eve gidicez gibişimizi yapıp kendini geri bıraktıracak ordan ben devam edicem. sonra tekrar diyorum bi gib olucak falan filan aklım bi iyiye bi kötüye gidiyo zaten otostopçu alma pgibolojisi bile yetiyo o an insana

diye düşünürken yanımdaki hatun kestirip attı: "canım sen beni akhisar'a zütürürsen çok sevinirim nasıl olsa yolunun üzeri"

e bizim düşünce de tabi ki atın ölümü arpadan olsun şeklinde olduğu için verdiğim cevap sadece şu oldu

"olur ya hiç problem değil"