asosyallikte rakip tanımam

yalnız olmadığını bilmek çok güzel.her şey tip değil beyler. çevremdeki insanlar bana yakışıklısın. mahalleye bi çıksan kızlar peşinden koşar falan diyor.ama işte o özgüveni kendimde bulamıorum. kızları uzaktan çok küçük görüyorum ama.en çirkiniyle konuşurken bile elim ayağıma dolanıyor. saçmalıyorum.sonra o ortamı terketmek istiyorum.2 aydır dışarı çıkamıyorum. babam bile benle dalga geçiyor. iftarda ya da sahurda kardeşimle beraber benle dalga geçiyorlar. ulan ben de bi kardeş var. olmaz olsun böyle bişey ya.ne kadar gerizekalı insan anlatamam. ulan tatlı dille söylüyorum yapma böyle falan. anlamıyo.dayaktan da anlamıyor.tam bi bin anlayacağınız. dayımda önceden gel gezelim falan diyordu arabayla.3 hafta önceye kadar her sabah(sabah dediysem 1 gibi uyanıyorum amk)gel gezelim falan diyo.ne yaptıysa gitmiyorum.ama artık o da usandı. çağırmıyor beni kardeşimle geziyor. ulan bi de kardeşimi ne zaman dövsem hep kendini haklı çıkarıyor. annem de hemen inanıyo binin yalanlarına. ezik miyim lan ben