1. 26.
    0
    herkes kapının önünde sırayla nöbet tutuyordu ama en çok taş benim nöbet tuttuğum sırada atılıyordu. anlam verememiştim. işin kötüsü kafama kafama atmaya başlamıştı huur çocukları, dedem de inadına hiç istifini bozmuyordu. neyse, yine bir gece ben nöbet tutarken kafama bi daş geldi, oracıkta bayılmışım. sabah uyandığımda üstüm başım yapış yapıştı, bi de kıçımın üstüne oturamıyordum. yerden kalktım bir de ne göreyim, dedem istifini bozmuştu. o an kafama dank etti, dedem beni gibmişti. bu da böyle bi anımdır
    ···
   tümünü göster