the ensemble of silence

ve tekrar ay dalgalanmakta, hafifçe içime doğru kayarak
sessliğin kanatlarında gece oradan gelmekte
ve kalbim oraya doğru uzanıyor

çünkü elimde uzun zaman önce donmuş bir gülü tutuyorum
yaprakları solmuş, büyümesi durmuş, içimde kalan keder

aşkın şarabı,o kadar tatlı ki,ama üzüntüsü daha acı
biliyorum ki günbatımında korkunun örtülerinin tırmandığını göreceğim

gözlerimin geceye ait perdesi düşmeden önce
karanlık ve gecenin sisi hepimizi hırsla yutar

Gece:
keder ki..kalbi acı bir pişmanlıkla dolmuş veüzüntüyle boğulmuş olanlara..

gecenin sessizliğinde kendimi kaybediyorum
tatlı mavi sesiyle beni sarhoş ediyor

sessizliğin yokluğunda
ölümün cidiyetinden artık korkmuyorum
şarabın acılığını içtiğimde tek bir fısıltı dudaklarımdan çıkmıyor
kalbim srtık daha fazla ağrımıyor
çünkü biliyorum ki herşey sona erebilir
ben ve gecenin şiiri gibi
şimdi daima bir...

ben ve gecenin şiiri gibi, şimdi daima bir,
sessizlik topluluğu benim için çok güzel çalıyor