korkan panpanlarım bakmasın

panpalar bende enteresan bi durum var; genel korkuların üzerine gitmeye bayılırım. birazdan anlatacaklarım da o yüzden oldu ya ama hala devam ediyorum. mesela hala gecenin zifiri karanlığında şehir mezarlığına giderim yalnız başıma. bekçi olduğu için içeri giremem ama hemen yanında dikilip dikkatlice içeriye bakıp bişeyler görmeye çalışırım. cdefalarca cin çağırmışlığım vardır. ve yapma denilen herşeye karşı bi merağım...

bu konuda kitap olmasa da makale tarzında bi çalışmam bile var şuan 80.sayfayı geçtim tamamlanınca onu da sizinle paylaşacağım.

Özellikle üniversite yıllarında başlayan bu merak yüzünden bugun evde yalnız başıma geçirdiğim hemen her gece mutlaka bi olay olur.

işte bu başlıkta size bunlardan ilkini anlatacağım.

Başyan söyleyeyim, yazılanların hiçbiri yalan veya uydurmaca değildir. zaten kafayı verip okuyan ince ayrıntıları görecektir. Yalnız hikayenin tamamı bitmeyebilir sabah duruşmam var devam edebildiğim kadar edeceğim, korkmayı sevenlerin müptalası olacağına eminim. şunları yazarken bile resmen pencerenin kenarından biri bana bakıyor ;)