harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

--ccc the end ccc--
çıkıyorum cama, bakıyorum telefona. "kaybolalım." diyor. güneş hafiften böyle yakıyor beni. içim gta vice city'yi bitirmişim gibi buruk. atıyorum telefonu bir köşeye, ona bir şey söyleme zorunluluğunda hissetmiyorum kendimi. çünkü biliyorum, bir şeyler dersem sarpa saracak yine her şey. "seni de gibeyim, oynadığın üç kuruşluk kaçan kovalanırlı, "biz" özneli oyunları da." diyorum.

kendime de sövüyorum, "bencil, kendini beğenmiş, çocuksu ve çocuk, gözü her zaman yükseklerde ve elindekinin kıymetini bilmeyen, doymak bilmez, şımarık" izlenimini ilk konuşmamızda hissedip, sonra kendi gözlerimi itina ile bağladığım için.

+kaybolursun
-kaybolalım.

çıkıyorum cama, bakıyorum istanbul'a doğru. "kaybol." diyorum.
kaybol.
--ccc the end ccc--