harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

öğleye doğru mesaj attım ona "meow." diye. biraz zaman geçti, aradı beni. konuştuk. antalya'ya gidiyormuş falan. bir süre sonra bana "seni çok özlemişim" dedi. bir şey demedim pek, terminalde kaybolduğunu falan söylemişti onunla alakadarım daha çok. "geri dön istiyorum." dedi. hemen ardından, beni farklı bir meyildemiş gibi algıladığından olsa gerek "eğer zamana ihtiyacım var diyorsan seni anlarım." dedi. ben ilişkimiz boyunca onun böyle anlayışlı olduğu, ona böyle müteşekkir olduğum bir an hatırlamıyorum. zor durumda olan, köpek gibi yaralarını yalayan benim ama bana müthiş bir anlayış bahşediyor.

belki normaldir, belki daima hayvan gibi davrandığından o davranışını çok değerli buldum, bilinmez. ama kendimi cidden iyi hissettim ve ben "zaman deme ben artık seninle hiçbir anım çöpe gitsin istemiyorum." gibilerinden bir şeyler söyledim. bilmiyorum ne olacak, yine başlıyoruz. ama kendimi ciddi ciddi tamir olmuş ve ilk zamanlardaki gibi şevkli hissediyorum, üstelik kendi isteğimden daha çok tamamen onun meyilleriyle biçimlenmiş bir şekilde. onun böyle bir arzusu olması doğrultusunda, benimle bir şeyler düşünmesi memnun kılıyor haliyle beni de.