sevgilimle nasıl başladık anlatıyorum

“gitmezsen eğer, gelme gibi bi derdin olmaz” dedim
“söyleme böyle, lütfen” dedi.
“sensiz yapamam derya” dedim.
“yaparsın ben kimim ki” dedi
“yapamam, tecrübelerim var, yapamam.” Dedim.
“yaparsın tugay. Yapma böyle, lütfen, zorluk çıkarma” dedi.
“neden olduğunu söyle bari.” Dedim.
“söyliyemem, kendine iyi bak sevgilim…” dedi
içim parçalandı beyler. Ağlamaya başladım”
“gitme derya. Olmuyor sensiz gitme.” Dedim
“böyle yapıp zorluk çıkarma lütfen” dedi
“gitmezsen zorluk çıkarmam, he? Kalsana benimle biraz daha. Azcık daha benim olsan. Az daha sonra terk etsen, birkaç ölüm sonra?” dedim.
çaresizce konuşma vaktimizi uzatmaktan başka yapabilceğim bişey yoktu artık.
“olmaz tugay. Affet beni, unutma.” Dedi.
“ sen yaşamımsın. Nefesimsin. Nasıl unutabilirim ki?” dedim
üzgün smilesi attığında anladım her şey bitmişti.
ama soruma cevap alamadım,
keşke cevap alamasaydım.
“neden terk ediyorsun onu söyle uzatmicam” dedim.
“ben, aşık oldum.” Dedi.
hiç bir kelime anlatamazdı halimi..
şehit veren analar gibi yangın yeriydi yüreğim.
bu sefer gerçekten bitmiş miydi ki?
başka birine, nasıl aşık olabilirdi?
başka birine sarılırken hiç beni hatırlamıcak mıydı?
peki onun evine gidip onuda öper miydi?
ona da bana söylediği gibi seni seviyorum der miydi?
elini tutup, gözlerine bakıp gülümser miydi?
bensiz nasıl olurdu bilmem ama,
ben onsuz olamazdım. onu bilirim..