harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

günler güzel geçiyor diyorum da, haziranın son demlerinde bildiğin bir gün bir hafta gibi geliyor. ufacık zaman diliminde yazdığım olaylara bakın amk. iyi gidiyoruz ama kötü bir şey olmaya görsün anında insanlıktan çıkıyorum ben. fıtratımı gibeyim ne oldu lan bana? o an yaparken gayet normal geliyordu ama bir düşünüyorum, kavgada yemin ederim aklıma gelmez. 9gag capsi gibi bir sürtüşme yaşanıyor yine. şöyle bir diyalog
+bastet -ben

+off
-oflama
+sus tamam sonra konuşalım
-artislik yapma
+kes be
-"daha farklı"dan ziyade, yalnız ve yalnız insan ol.

onun bana söylediği şeyleri hatrımda tutmuş ona silah olarak kullanmaya da başlamıştım, daha ne kadar izah edilebilir ki durumun vehameti?

+istemiyosan git, yazma bişey
-istemediğim şey sen değil, değiştirme vaadinde bulunduğun tutumların (yine bel altı çalışıyorum, yine huur çocuğuyum)

(bir süre sonra)

-gel şöyle iki laflayalım araya duvarlar örüp duracağımıza. çil tanesi, sorun olmayacak şeylerin nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde büyümesini, seninle arama girmesini yediremeyip sinirlenmem doğal
+sen sinirlenmezsin
-sevgisizliğe mi bağlıyorsun bu tutumu o zaman?
+evet
-ben ki "sevmiyo musun beni" dediğin zaman bunu hakaret olarak addeden biriyim, böyle düşünme.
+şu halimize bak, nasıl düşünmememi beklersin, bana insan değilsin diyorsun. eskiden hayatım derdim.

kız haklıymış aslında. ama insan değilsin hayatım.