harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

sımsıkı sarıyor, boynuma bastırmış kafasını sanki havayı değil beni solurcasına nefes alıyor. saçlarını okşuyorum. hiçbir şey demiyorum, yanaklarımı okşuyor. mutlu olmuşum dıbına koyim. "ben niye böyle yaptım lan" oldum bir an onu o halde görünce. pişman oldum yeminlen. indik aşağı. kitabı falan unuttum ben, onunla konuşmaya dalmışım. bana "niye gelmedin?" diyor, kötü kötü bakıyorum buna, cevabı vermeme gerek kalmadan anlıyor zaten. beni özlediğini falan söylüyor. pek bir şey demiyorum. karşımda biraz da kırılmış, biraz da öfkeli. o halini görünce "sinirini yatıştırmak için çeneme sallayabilirsin bir yumruk mesela" diyorum. tam böyle ingilizlerin dickhead dediği tipler gibi davranıyorum. bu bunu duyunca somurtuyor, eğiyor başını böyle. "bana hep böyle davranıyorsun, üzülüyorum" falan diyor. pis pis sırıtıyorum ama rol yapıyorum. "ne yapıyorum?" falan. sonra o tip bir baskın tutumda olunca, yanaklarını okşayıp, başını kaldırıp, gözlerine bakarak "bir şey yok." demem bile onu güldürmeye yetiyor. ilk defa bir "erk" hissettiğimi söyleyebilirim hayatım boyunca, o konumda. kalkıyoruz, "ee şimdi ne yapıyoruz" diyor muzır bir şekilde.

seni eve bırakıp işime bakıcam tabii dıbına koyim.