sonra ne mi oldu

yaklaştım, elimle saçını kenara attım. hafif bi güldükten sonra öptüm. evet başkasına dokununca ölmüyormuşum lan dedim. ölmedim işte! sarıldım sımsıkı kavradım belini. teleferik yukarı varmıştı. bu arada biralar hiç ısınmıyordu ne güzel lan 5-6 tane atıyordum çantaya heryer buz zaten sok içine direk. tepede bi yere oturduk. başını omzuma dayadı tüm manzara ayak altında.

- gözlerden uzak aşk güzel olandır. dedi. haklıydı. göz önünde yaşanmış bi ilişkinin kırıntıları üzerine yaşam kurmaya çalışıyordum. ona baktım
- ne kadar gizli kalsın istersen o kadar kalsın. istersen aşagıdakilere bile söylemeyiz.
- yok o kadar değil, aileler duymasın işte.
- e ben zaten yalnız yaşıyorum sıkıntı yok.
- tamam işte.
- ama nasıl olacak beyza?
- ne nasıl olacak hayat? ve işte vurucu kelime "hayat" ulan aynı alışkanlığa sahip kızı mı buldum? yine mi gibilecem falan derken, flaş patladı. ayıldım.
- istanbul'a gelmen falan?
- o sorun değil her hafta gelebilirim.
- tamam o zaman

neslihan'ın parmaklarına göre daha ince ve daha kısa parmakları vardı. daha zayıftı bi de. ama gözleri onun gibi bakmıyordu işte kendimi kandırıyordum.