harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

neden falan diyorum herhangi bir şey söylemiyor arıyorum açmıyor falan. öyle gibik bir durum oldu, her şey çok güzel giderken. gibeyim ne oldu şimdi? pazar sabahı erkenden geldim ben bursa'ya. çağırdım onu, indi aşağıya. hiçbir şey olmamış gibi şen, şakrak. ama bu yine olumsuz anlamda. elimi uzatıyorum "arkadaşız biz unuttun mu" diyor. ne diyon sen dıbına koyim. konuştuk biraz. ciddi ciddi, buruk ve kısık bir ses tonuyla sitem etti bana, bu hali çok nadirdir.

daha önce ona "gerizekalı mısın" dediğim zamanda "ben senden ne bekliyorum, sen ne söylüyorsun" gibilerinden bir şey dediği zamandaki gibi: öyle bir şeyi hoşnut karşılamayacağımı biliyorsun, sen benim nerde nasıl hissedeceğimi nasıl bilmezsin? diyor. haklılık payı var da be dıbına kodum dün ağladığına bugün gülüyor ertesi gün somurtuyor sonraki gün hiçbir tepki vermezken sen ben senin baki olan tek hissinin iflah olmaz bir egoyla kendinde olmayan her şeye dair beslenen yüksek dozda kıskançlık olduğunu nerden bileyim? onu anladığımı söylüyorum. tak anladım. kalkıyoruz hafiften. ortamı yumuşatan bir öpücükten sonra ben intam diyarlarını geride bırakıyorum.