harbi ibretlik lise aşkı hikayesi

nisana ciddi anlamda sorunsuz girmiştik. sadece ben lys'de ne yapacağımı düşünüyordum biraz, ygs çok kötüydü çünkü. o da kendi çapında kendini eyliyordu ders baabında, benim baltaladığım düşünülebilirdi aksine sürekli teşvik halindeydim. geometri sorularını falan çözüyordum, özledim lan şimdi bak. sınav dönemleri olduğu için onun çeşitli bahanelerle görüşmeyi engelliyor böyle. nisanın ilk çarşambası bu yine bir diyalog esnasında salağa yatıyo böyle. nasıl diyeyim, dediklerimi sürekli çarpıtıp komikmiş gibi davranıyor falan.

sinirlendim bayağı. zaten görüşemiyoz amk. akşam 10 gibi gittim evlerinin oraya. annenden bi bakkal izni al çık diyorum. annem evde yok diyor. be dıbına kodumun annen evde yoksa in işte aşağıya. yok. her neyse iniyor aşağı falan. bakkaldan gelmiş gibi gözüksün diye snickers almıştım bi tane, bir araya geçip konuşuyoruz ama sürekli "gideyim artık yeter" modunda. ya gerçekten çok sıkılıyordu canı, ya da gerçekten korkuyordu annesinden. bilinmez. saldım, gitti. ben de yavaştan geri döndüm yurda, böyle zamanlarda keyifli gelir ama ben hep "keşke hiç gitmeseydim amk." derim.