Merve. Ya da herkimsen. Hikayeni ilk yazdığın günden beri okuyorum. O zamanlar kayıtlı değildim sözlüğe, sadece senin için, hayatımı değiştirdiğin bu hikayeye yorum atmak, sana sesimi duyurmak için geldim. ilk başta sana kızmıştım. Ama sonradan bunda ne kadar haksız olduğumu anladım. Hikayeni okudukça hayatta bişeylerin farkına vardım. Hep görüp, farkına varmadığım şeylerin. Her gece seninle içtim. Hikayenin çoğu yerinde hüngür hüngür ağladım. Mirayın ölümü de en ağırı oldu. Hıçkırıklarla ağladım. Bir kaç hafta sadece içtim. Miray nasıl ölür ? Bunu nasıl yapar? diye. Öldü lan. Miray öldü. Kendime yediremiyodum bunu. Ben ölseydim de o ölmeseydi diyordum. Sevgilim şaşırıyordu halime. Anlamıyordu ki. Çok uzattım sanırım. Sadece şunu bil. Sana ve Miraya duyduğum sevgi en derinde. Anlatamıyorum. Nasıl bağlandım bu kadar bilmiyorum. Ve Miray hiç ölmeyecek, hep bizimle. Hep seninle. Meleğin o senin.