arkadaşlarıma verdiğim inanılmaz köylü ahmet

bak beyim, sana iki çift lafım var.
koskoca adamsın. paran var, pulun
var, her şeyin var. binlerce kişi çalışıyor
emrinde. yakışır mı sana ekmekle
oynamak? yakışır mı bunca günahsızı,
çoluğu çocuğu karda kışta sokağa
atmak, aç bırakmak? ama nasıl
yakışmaz. sen değil misin öz kızına
bile acımayan, bir damlacık saadeti
çok gören. anlamıyor musun beyim,
bu çocuklar birbirini seviyor.
ama ben boşuna konuşuyorum.
sevgiyi tanımayan adama sevgiyi
anlatmaya çalışıyorum. sen büyük
patron, milyarder, para babası,
fabrikalar sahibi saim bey. sen mi
büyüksün? hayır ben büyüğüm, ben,
yaşar usta! sen benim yanımda bir
hiçsin, anlıyor musun, bir hiç!
gözümde pul kadar bile değerin yok.
ama şunu iyi bil, ne oğluma ne de
gelinime hiç bir şey yapamayacaksın.
yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın,
mağlup edemeyeceksin bizi! çünkü biz
birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle
bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. biz
bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu
yıkmaya senin gücün yeter mi
sanıyorsun?
dokunma artık aileme! dokunma
çocuklarıma! dokunma oğluma!
dokunma gelinime! eğer onların kılına
zarar gelirse ben, ömründe bir
karıncayı bile incitmemiş olan ben,
yaşar usta, hiç düşünmeden çeker
vururum seni! anlıyor musun?
vururum! vururum ve dönüp arkama
bakmam bile.